.
Als er in Nederland cliche's zijn over Antillianen, dan is een ervan dat ze liever niet willen werken. Ik kan en zal u uit deze droom helpen, ofschoon er altijd (en in elk land) personen zullen zijn, die zich aan de arbeidsvreugd willen onttrekken. Op mijn bouw wordt elke dag stevig doorgewerkt en zolang de bouw al duurt, heeft er nog niemand afgehaakt. Daarbij moet nog opgemerkt worden, dat de uurtarieven aanzienlijk lager liggen dan in Nederland. Voor dat bedrag draait een illegale Oostblok arbeider zich niet eens om in zijn bed, laat staan dat hij eruit komt. Dus als Edsel aan zijn mensen vraagt om ook op zaterdag te werken, dan zijn ze er. Maandag moeten er namelijk allerlei belangrijke zaken uitgevoerd worden (ik zou niet weten welke, maar dat is Edsel zijn werk) en dan is het belangrijk dat de voorbereidingen gereed zijn.
Om toch even de arbeiders een hart onder de riem te steken en om voor de vrolijke noot te zorgen, zijn we op onze vrije zaterdag maar naar de bouw gegaan. Toen we daar om 12 uur aankwamen, waren de dakgoten al voorzien van 2 lagen Snowroof (tsja, what's in a name) en de laatste kozijnen afgepleisterd. Ook de vloeren in de slaapkamers waren al voorzien van een cementdekvloer. Alleen de vloer in de entree moest nog gestort worden. Dat was nog eens aanpoten en nog wel zonder Edsel, want die lag lekker met zijn bootje voor ons huis te vissen.
Omdat er op zaterdag maar tot 3 uur gewerkt mag worden op het resort, moesten ze nog een paar tandjes bijzetten om toch op tijd klaar te zijn. Ook ik heb mij niet geheel onbetuigd gelaten en laten zien dat mijn zaterdag niet heilig is. Omdat maandag de loodgieter de goten aan de gevels gaat plaatsen, moesten er in 36 meter aluminium strip om de 20 cm gaatjes geboord worden. Dat was echt een klusje voor een makamba. Boorkolom gevonden, die natuurlijk helemaal achterin de container lag en daar was het inmiddels 230 graden, en er dan achter komen dat deze op 220V werkt. Gelukkig is er een 220V stopcontact op de bouwelektrakast aanwezig, maar die hebben amerikaanse contacten (chinese stekkers) en daar heb ik natuurlijk geen stekker van. Als je niet weet wat chinese stekkers zijn dan moet je maar naar Johan Brusse van Robeco emailen. De oplossing is simpel, gewoon de stekker afknippen en de draden in het stopcontact steken. Je moet er maar opkomen. Ik kon in ieder geval weer aan het werk.
Toen we om 3 uur klaar waren, kwam Edsel nog met zijn bootje langs om te vragen of we hem konden helpen om de boot op het droge te trekken in de Daaibooibaai. Tuurlijk, want we wilden natuurlijk wel weer werk hebben maandag. Dus allemaal naar Daaibooi, maar Edsel was nergens te bekennen. Na een half uur kwam zijn bootje eindelijk de baai in, maar hij kwam mooi niet op het strand en bleef op 100 meter uit de kust weer liggen. Maakt allemaal niet uit, gewoon even bij Kees een biertje gedronken en toen Edsel na een uur eindelijk het strand op kwam, konden we met moeite nog de boot op de wal krijgen. Dankzij de hulp van wat collega-vissers lag de boot snel op de kant. Wie denkt dat je dan naar huis kan gaan, heeft het mis, want eerst worden alle ervaringen van het vissen uitgewisseld en de koelbox opengetrokken voor nog een biertje. Pas om 6 uur gingen we naar huis. Wat missen jullie toch veel in Nederland.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten