Ontbijtkoek

.
Wij hebben geen TV hier in ons appartement, dus dat zal ook wel een reden zijn dat ik mij in alle rust kan wijden aan deze weblog. Als we wel TV hadden, dan zouden we op vrijwel alle kanalen getrakteerd worden op het Tumba festival. De hele week zijn er voorrondes geweest en die gaan tot 1 uur 's nachts door. Vanavond is de Tumba finale, waar de beste vertolker van het Tumba-lied wordt gekozen en dat tot 4 uur vannacht zal gaan duren, maar misschien ook iets later. Dat weet je nooit op Curacao, want niemand draagt hier een horloge. Momenteel hoor je het geluid van de trommels van een tumba-band over de heuvels rollen. Het zal wel een afvaller geweest zijn, want erg spectaculair is het allemaal niet. Deze tumba-spelers zetten namelijk al hun energie om in geluid, maar dan in hun eigen tempo.

Vanmiddag even in alle rust naar de bouw geweest. 's Morgens hebben we natuurlijk nog even in Willemstad gewinkeld, maar dat was geen succes, we hebben alleen verf voor ons bed gekocht bij de welbekende Sikkens winkel. Op de bouw zag alles er keurig uit, geen stofje te bekennen, maar dat kan ook niet, want het waait nu erg hard, zo'n beetje 8.5 op de schaal van Richter. Het leuke, nou ja leuk, is dat er af en toe een enorme nevel met zeewater over ons terras komt waaien, doordat de branding tegen onze Tsjunami-rotsen te pletter slaat. Mooi gezicht, maar ik hoop alleen dat we geen ijzer in het huis hebben, want dat is na 2 maanden naar de roestige hemel.

De porch is nu helemaal afgedekt met de groove pine panelen, die eindelijk zijn aangekomen. De muren van de meeste kamers zijn al geschuurd en het dakbeschot van de woonkamer is al gekit en geplamuurd. Ook zitten alle dakpannen er allemaal op, alleen de nokpannen moeten nog met cement vastgezet worden. Alle vloeren zijn voorzien van een afwerklaag, dus de tegelzetter kan maandag beginnen met tegelen. Ze gaan als eerste het terras leggen, want Edsel wil dat al het dakbeschot eerst helemaal geschuurd en geplamuurd is om te voorkomen dat ze steigers op de tegels moeten plaatsen. Ons uitgangspunt is dat we op 1 maart de woning kunnen betrekken, maar het zal nog een hele dobber worden om alles af te krijgen.


Op weg naar huis hebben we nog even de auto volgegooid, waarbij je met een glimlach de tank vult. Ze hanteren hier nog vooroorlogse prijzen voor de benzine. Zaterdags is onze warme-broodjes-dag dus ook even langs de bakkerij, niet de makamba-bakkerij de Zon, maar gewoon de portugese bakkerij in Tera Cora (met de klemtoon op de laatste a). De hele dag door bakken ze heerlijke pistoletjes en gebak, maar deze keer had de bakker zeker een nieuw recept uitgeprobeerd, want er lagen ook krentebollen. Nou gaat er een krentebol altijd wel in, zeker met een plakje oude kaas, dus doe er maar een, want de krentebol had het formaat van een groene kool. Het viel ons al op dat, toen de verkoopster de krentenbol in een zakje stopte, het pardoes door de papieren bodem viel, maar toen Diana de krentebol aanpakte, leek het alsof ze een grinttegel kreeg aangereikt. De krentenbol had blijkbaar een soortelijke massa van een hoefijzer, maar die kunnen ook lekker zijn.

Nu is onze Vitara door de rit met de kliphakker veel gewend, maar met de krentebol gingen we op ons reservewiel de bocht door. Onderweg moesten we ons bedwingen om de krentenbol niet in de berm te kiepen, want het enige wat ons weerhield, was dat het niet bewoog, voor de rest leek het net een buitenaards wezen. Thuis pakte ik zo snel mogelijk een scherp mes, waardoor onze kat het raam uitvloog en plaatste dat in het hart van de krentebol. Zo, die was in ieder geval dood. Langzaam sneed ik een plakje van de bol en er kroop niets uit, dus wat boter erop en een stevige hap genomen. Tot mijn verbazing smaakte het helemaal niet naar een krentebol, maar naar iets wat ik wel herkende. Nog een plakje dan maar om er achter te komen waar die smaak op leek. Plotsklaps wisten we het: het smaakt naar ontbijtkoek, maar dan wel de mislukte en gecomprimeerde portugese versie van Wieger Ketellapper.
.