.
Op de terugweg hadden we nog een afspraak in het Blue Bay resort met een kennis van Denis en Denise, die een pakje voor ons had. Ook dit keer weer een Nederlander, die gewoon naar Curacao was vertrokken om te kijken of hij zijn verdere leven hier kan slijten. Momenteel is er een grote toestroom van Nederlanders, die al dan niet op de bonnefooi Nederland verlaten om op de Antillen iets nieuws te beginnen. Geef ze eens ongelijk. Voor onze zoon hebben we nog even bij Subway de nieuwe Turkey bacon meltdown wrap of zo iets geprobeerd en we moeten toegeven dat het een succes was.
Omdat we nog steeds geen internet hadden, zijn we 's avonds maar naar het resort gegaan, omdat bekend is dat makamba's allemaal wel wireless hebben en meestal unsecured, dus daar kon ik wel even meeliften. Op de weg naar ons huis kregen we genoeg verbindingen, maar de sterkte van het signaal was niet voldoende. De beste verbinding kreeg ik in de keuken van ons huis, want blijkbaar heeft onze buurman een ontvanger. Wel vreemd als je in het pikkedonker in een leeg huis staat te internetten. Gelukkig zijn alle berichten verzonden en hebben gelijk ook wat nieuwe berichten binnengehaald.
Dinsdag was ik al vroeg op de bouw omdat Edsel mijn mening ergens over wilde weten. Het probleem was snel opgelost en ik heb mij maar beschikbaar gesteld voor wat broodnodige klusjes. Diana was thuis gebleven om de was te doen en even een rustige dag te claimen. 's Avonds hadden we weer internet. Waarschijnlijk hebben de katten, niet de onze, de telefoonkabel doorgebeten. Dat is dus wat anders dan de witte mieren, die wij aanvankelijk de schuld gaven.
Op de bouw was de tegelzetter al naar huis, maar we hebben samen met Edsel nog even gekeken of de tegels wel op trap goed uitkomen. Dat was dus niet het geval. Opnieuw meten en nog eens meten. Het resultaat was dat er 10 cm van de trap af moet en dat de voeg van de begintegel op het hart van het terras komt. Dat is dus iets anders dan we de tegelzetter hadden verteld en die begint morgen om 7.15 uur met het tegelen van het terras. Er zit dus niets anders op dan dat ik om 7 uur uit mijn bed moet om op tijd op de bouw te zijn. Het is een hard leven als bouwvakker.
Ook gaan ze morgen de vloer van de entree storten en in de ruimte zit nog de hoofdkraan voor het water. Als je die kraan ooit wil gebruiken en je wil niet door 20 cm beton hakken, dan is het beter als hij verplaatst wordt. Onze inspanningen om het gasflesje te vullen waren dus niet voor niets geweest. Nu kon ik de leiding verlengen en de kraan buiten het huis plaatsen. Het grote probleem is dat ze hier geen aftapkraantjes gebruiken op het laagste punt van de leiding. Je hoeft hier ook nooit iets af te tappen want het vriest hier zelden, maar waar ik moest solderen stond er water in de leiding. Na een uur de brander op de leiding gehouden te hebben, had ik zeker 20 liter water gekookt, maar de kraan kwam los. Tsja, dan is het nog een fluitje van een cent, maar inmiddels was het wel bijna donker en het gasflesje leeg.
Wat een rust, drie dagen geen weblog, althans voor jullie dan, maar onze werkzaamheden op de bouw gaan wel gewoon door. Dagelijks sta ik te popelen om de weblog te vullen met nieuws al twijfel ik wel eens aan de waarde ervan. Maar de afgelopen dagen moesten we het zonder internet stellen. Zondagmorgen kwam al vroeg het bericht van Gerlinde, de netwerkbeheerder van de Jan Kok Lodges, dat het internet vreemde kuren had. Soms had je verbinding, maar meestal niet, dus het was huilen met de pet op. Het had welliswaar geregend en Dirk de echtgenoot van Gerlinde had als voorzorg zandzakken voor de deur gelegd om de ADSL-electronen tegen te houden, maar dat hielp dus niet. Bellen naar de internetprovider is hier hetzelfde als proberen een half gesneden bruin bij de fietsenmaker te bestellen. Men begrijpt niet dat je een probleem hebt en helemaal niet dat je hun belt om het op te lossen, laat staan dat je in het weekend belt, want dan werkt er toch niemand.
Zoals we op Curacao gewend zijn, wachten we gewoon maar tot het probleem zichzelf oplost. Helaas maandag was er nog steeds geen verbinding en moesten we maar alternatieven verzinnen. Het leek ons dus wel aardig om boodschappen te gaan doen. Omdat we niet wisten wat me moesten halen zijn we maar naar Edsel gegaan op de bouw. Edsel wist gelukkig nog wel een paar boodschappen te verzinnen en ook de tegelzetter kwam nog met de opdracht om voegkruisjes te halen. Nu hebben jullie allemaal onze zoektocht gevolgd naar hoekprofielen, maar voegkruisjes blijken net zo erg te zijn. Overal voegkruisjes in alle maten, van 1mm tot 2 cm, maar niet van 2 mm breed. Dat is blijkbaar een maat die hier op Curacao niet wordt toegepast. Nou zijn we redelijk geintegreerd op de Antillen, maar kom niet aan mijn voegdikte, twee millimeter, niet meer en niet minder. Uiteindelijk hebben we ze gevonden in een onooglijk zaakje, waar onder een grote laag stof nog een paar zakjes lagen.
Op de terugweg hadden we nog een afspraak in het Blue Bay resort met een kennis van Denis en Denise, die een pakje voor ons had. Ook dit keer weer een Nederlander, die gewoon naar Curacao was vertrokken om te kijken of hij zijn verdere leven hier kan slijten. Momenteel is er een grote toestroom van Nederlanders, die al dan niet op de bonnefooi Nederland verlaten om op de Antillen iets nieuws te beginnen. Geef ze eens ongelijk. Voor onze zoon hebben we nog even bij Subway de nieuwe Turkey bacon meltdown wrap of zo iets geprobeerd en we moeten toegeven dat het een succes was.
Omdat we nog steeds geen internet hadden, zijn we 's avonds maar naar het resort gegaan, omdat bekend is dat makamba's allemaal wel wireless hebben en meestal unsecured, dus daar kon ik wel even meeliften. Op de weg naar ons huis kregen we genoeg verbindingen, maar de sterkte van het signaal was niet voldoende. De beste verbinding kreeg ik in de keuken van ons huis, want blijkbaar heeft onze buurman een ontvanger. Wel vreemd als je in het pikkedonker in een leeg huis staat te internetten. Gelukkig zijn alle berichten verzonden en hebben gelijk ook wat nieuwe berichten binnengehaald.
Dinsdag was ik al vroeg op de bouw omdat Edsel mijn mening ergens over wilde weten. Het probleem was snel opgelost en ik heb mij maar beschikbaar gesteld voor wat broodnodige klusjes. Diana was thuis gebleven om de was te doen en even een rustige dag te claimen. 's Avonds hadden we weer internet. Waarschijnlijk hebben de katten, niet de onze, de telefoonkabel doorgebeten. Dat is dus wat anders dan de witte mieren, die wij aanvankelijk de schuld gaven.
Vandaag opnieuw voegkruisjes gehaald, want de tegelzetter heeft er zin in. De beide lofts in de slaapkamers zijn al betegeld en hij was al bezig met het uitzetten van de maten op het terras. Een lange discussie gehad over de beste wijze van leggen, want iedereen wil natuurlijk dat het er mooi komt uit te zien. Uiteindelijk waren we het er allemaal over eens, we beginnen met een tegel op het hart van het terras. Omdat de trap voorzien wordt van speciale traptegels, zijn we die maar 's middags gaan halen, mede omdat we eigenlijk ook wel zin hadden in de Chicken bacon ranch wrap bij Subway. Ook dit is weer een aanrader, maar we hebben nog 8 eetgevallen te gaan, dus kunnen we nog niet zeggen welke het lekkerste is.
Op de bouw was de tegelzetter al naar huis, maar we hebben samen met Edsel nog even gekeken of de tegels wel op trap goed uitkomen. Dat was dus niet het geval. Opnieuw meten en nog eens meten. Het resultaat was dat er 10 cm van de trap af moet en dat de voeg van de begintegel op het hart van het terras komt. Dat is dus iets anders dan we de tegelzetter hadden verteld en die begint morgen om 7.15 uur met het tegelen van het terras. Er zit dus niets anders op dan dat ik om 7 uur uit mijn bed moet om op tijd op de bouw te zijn. Het is een hard leven als bouwvakker.
Ook gaan ze morgen de vloer van de entree storten en in de ruimte zit nog de hoofdkraan voor het water. Als je die kraan ooit wil gebruiken en je wil niet door 20 cm beton hakken, dan is het beter als hij verplaatst wordt. Onze inspanningen om het gasflesje te vullen waren dus niet voor niets geweest. Nu kon ik de leiding verlengen en de kraan buiten het huis plaatsen. Het grote probleem is dat ze hier geen aftapkraantjes gebruiken op het laagste punt van de leiding. Je hoeft hier ook nooit iets af te tappen want het vriest hier zelden, maar waar ik moest solderen stond er water in de leiding. Na een uur de brander op de leiding gehouden te hebben, had ik zeker 20 liter water gekookt, maar de kraan kwam los. Tsja, dan is het nog een fluitje van een cent, maar inmiddels was het wel bijna donker en het gasflesje leeg.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten