Voor de regelmatige bezoeker aan deze weblog heb ik een plezierig bericht: er is weinig gebeurd vandaag, maar dat wil niet zeggen dat ik niets te melden heb. Dus wilt u zich wentelen in de literaire uitspattingen lees dan gerust door, maar wilt u uw informatiebehoefte bevredigen dan kunt u het deze keer wel schudden. Weinig kans, maar misschien is er morgen wel wat te melden, want ik heb nog een potje bij Edsel op het vuur staan, maar daarover straks meer. Eerst even een foto, die ik gisteren bij een overtrekkende hoosbui mocht nemen. We kwamen van de kavel en zagen de bui en de boog al hangen en als je dan bij de kerk in St. Willibrordus komt dan schieten de tranen in je ogen van zoveel moois. Het kan ook de regen zijn geweest, maar tranen staat wel stoer.
Ik moet toegeven dat de foto een slap aftreksel is van de hallucinerende ervaring op dat moment. Ik was trouwens ook veel te laat met het nemen van de foto, want in zulke situaties heb je natuurlijk nooit de camera direct bij de hand. Eerst een forse discussie in de auto wie de camera heeft, dan alle tassen doorzoeken en dan tot de slotsom komen dat de batterijen bijna leeg zijn, dus met 1 foto moet u het maar doen.
De dakbedekkers hadden grote vorderingen gemaakt. Omdat alle isolatiefolie nu is aangebracht is het een fantastisch gezicht als je ons huis vanaf de heuvel ziet. Blinkend en glimmend tegen de armoedig blauwe zee. Ik moet er maar eens een foto aan wagen om jullie deelgenoot van mijn beheerste opwinding (ik loop al tegen de 60) te maken. Bijna alle panlatten zijn vastgezet en er is een begin gemaakt met wat pannen. Ziet er mooi en professioneel uit, dit in tegenstelling tot de afwerking van de zinken goten. Hier kreeg ik echt tranen van in mijn ogen en niet van blijdschap, maar meer van teleurstelling en verdriet.
De perfecte afwerking van Edsel en zijn mannen van de gevels en sierlijsten werden door deze amateurs teniet gedaan. Het ziet er niet uit, de strips, waar ik zo bloedig gaatjes in geboord heb, zaten niet recht en overal was kit gesmeerd. Knoeiwerk eerste klas, al zal het zeker wel waterdicht zijn en zal het meeste onder de pannen verdwijnen, toch moest ik mijn teleurstelling aan Edsel kwijt. Normaal controleert Edsel elke beweging van zijn mensen drie keer, maar omdat dit betrouwbare loodgieters waren en Edsel van dakgotenmonteren niet zijn beroep heeft gemaakt, ging hij ervan uit dat er vakwerk geleverd werd. Niet dus. Ik stelde Edsel voor dat ik het komend weekeinde alle goten eraf ging halen en deze zelf ging monteren. Voor Edsel is dit dus het signaal om in te grijpen en nu krijg ik al medelijden met de loodgieters die morgen vroeg op het werk komen om hun schouderklopje te halen. Nou een schouderklopje krijgen ze wel, maar dit keer met een eind hout.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten