Mangotijd

.
Het zal in Nederland wel nog niet opgevallen zijn, maar de mango's zijn weer in aantocht. Overal zie je hier de mangobomen vol met lekkere sappige mango's hangen. Niet alleen bij de mensen in hun tuin, maar ook langs de weg staan mangobomen en er is zelfs een mangobos. Het valt mij wel op dat de mango's in het wild kleiner zijn dan in de tuinen en dat de meeste mango's alleen uit een pit bestaan, omdat de vogels en boomgeiten het geparfumeerde oranje mangovlees eraf hebben gegeten. Voor een mango kan je mij gerust wakker maken, maar dan wel na 6 uur 's morgens, want zo'n mango schillen is een waar kunststukje. Het begin gaat wel, maar als je halverwege bent dan heb je een glibberig stuk zeep in handen waar je moeilijk nog een vel af kunt halen. Hier doen ze dat dus anders, ze eten een mango als een banaan. Gewoon de schil van boven pellen tot halverwege en dan het bovenstuk opeten. Daarna het onderste deel pellen en de rest opeten. Het is net zo eenvoudig als met 1 hand en een lepeltje een tompoes opeten.

Deze week de grootste mango gekocht die ik ooit gezien heb. Hij kostte 95 NAF-centen en woog 1.2 kilo met pit en al. Dat zijn nog eens vooroorlogse prijzen, al weet ik niet welke oorlog ze hier ooit hebben gehad. Niet alleen de mango's staan in volle rijpheid, maar ook de kibrahachi's. Dat zijn dus geen vruchten, maar bomen zonder bladeren en alleen maar gele bloemen. De heuvels hier op Bandabou zijn soms helemaal geel van de kibrahachi's, een prachtig gezicht. Jammer dat ze net als de prunus in Nederland na een paar dagen al hun bloemen verliezen en dan is het maar een saaie boom met alleen maar kale takken.

Deze week kreeg ik voor het eerst een huis-aan-huisblad in de bus. Het was het cadeaumagazine van Suprise, of te wel de Blokker van Curaçao. Op zich heb ik niets nodig, maar het leek mij wel leuk om dat blaadje eens door te bladeren net als bij de kapper of tandarts. Het eerste wat mij opviel wat de tekst "Artikelen zonder prijs zijn niet beschikbaar op Curaçao". Tja, wat is dat nu voor onzin. Er staat niet bij waar ze dan wel beschikbaar zijn en als ze niet beschikbaar zijn, druk ze dan niet af. Het viel overigens best wel mee met de niet-verkrijgbaarheid van de artikelen, in totaal een stuk of tien, maar het venijn stond op de laatste pagina. Een bepaald soort mediaspeler was niet verkrijgbaar, maar wel het speakersetje voor 18,50 NAF. Wat heb je nu toch aan een speakersetje als je geen mediaspeler kan kopen? Wie verzint nou toch zo iets. Dat doet mij denken aan mijn jaarlijkse rondreis door Polen, die ik de afgelopen 35 jaar heb gedaan. In het communistische tijdperk zag je in sommige dorpen winkels met alleen maar voorvorken van een bepaalde bromfiets en verder was er niets te koop. Honderd kilometer verder kon je brommers kopen, maar zonder voorvork. Ik heb nooit begrepen waarom niemand die twee artikelen bij elkaar kon brengen, want wat heb je nu aan een brommer zonder voorvork.

Vandaag is het zondag en ik moest even wat boodschappen doen in Tera Cora (dit is de laatste keer dat ik het zeg: de klemtoon moet op de "a"). Na het tanken zag ik een Carwash die open was en aangezien ik de Vitara voor het laatst in Nederland gewassen heb, was hij wel eens aan een wasbeurt toe. Er stond wel Carwash op het bord, maar het was niet meer dan een afdak met een emmer water, dus in de verste verte geen wasstraat. Toen ik vroeg of hij gewassen kon worden, zei de man binnen of buiten of allebei. Die vraag stellen ze nooit in Nederland. In een wasstraat hoef ik alleen het dak maar open te doen om zowel binnen als buiten gewassen te worden, maar hier gaat dat anders. Het interieur wordt volledig gereinigd en ook nog eens voorzien van een waslaag om de verkleuring tegen te gaan. Vooruit dan maar, het is zondag, ook nog eens Vaderdag en de auto was al die tijd braaf geweest, dus ik ging voor een volledige make-over. Voor de zekerheid even gevraagd hoe lang dat allemaal ging duren. Een uurtje zou het hele proces in beslag nemen. Dat heb ik meer gehoord en het bleek ook wel, want na twee uur was mijn auto helemaal ontwormd, ontslakt en ontkalkt, maar ik herkende hem bijna niet meer terug. Hij had zijn oorspronkelijke kleur terug, alles was schoon en blinkend en hij rook zelfs weer fris. Toen ik moest betalen, dacht ik dat ik het niet goed verstond, maar de man sprak toch duidelijk Nederlands. Twee uur werken met twee personen en dat voor maar 21 NAF. In Nederland ben je voor die 9 euro maar 2 minuten in de wasstraat.

PS. Even een bericht Voor alle Akzo-Nobel Coatings medewerkers, die net als half Nederland, allemaal maandagochtend zitten te internetten. Doe mijn zoon Monty even de groeten, want die is altijd maandag, dinsdag of woensdag aan het SAP-en in Sassenheim.
.