Vanochtend rustig opgestaan, omdat er ogenschijnlijk niet veel te doen was vandaag. Op ons gemak naar de bouw om even te kijken of alles naar wens ging. Maar op de bouw was het een drukte van jewelste. De loodgieters waren de inbouwreservoirs van de toiletten aan het plaatsen, de binnenkant van de kozijnen werden afgewerkt en de electriciens waren de bedrading aan het trekken. Edsel had er echt de wind eronder, er liepen 12 man op bouw rond en nog belangrijker: iedereen was bezig.
Edsel had een afspraak gemaakt met de tegelzetter om maandag de vloeren te komen storten en de tegels te leggen. Dan moeten wel alle elektraleidingen, die hier gewoon over de betonnen vloer lopen, in orde zijn, want je kunt later niet meer een leidinkje achter een muurtje plakken. Ook heeft hij een afspraak gemaakt met Steven van de spuiterij die morgen de kozijnen komt brengen. Het zal toch niet waar zijn, precies op de laatste dag van de 2e week van januari. Geheel volgens planning, dus afspraak is ook op Curacao afspraak, maar het zal ook wel met Edsel te maken hebben, want hij kan heel streng zijn voor zijn onderaannemers. En zo hoort het ook, anders zou mijn huis nooit af komen.
Op Curacao eten ze tussen te middag een warme maaltijd voor de extra energie die ze 's middags nodig hebben. Dat eten gaan ze dan ergens in de buurt bij een chinees (spaanse gerechten, zoals patat) of bij een Dominicaanse of Antilliaanse vrouw (krioyo gerechten, zoals cactussoep) afhalen. Wij hadden afgesproken dat wij elke vrijdag op eten zouden trakteren, maar omdat ze allemaal zo druk bezig waren, gaven we vandaag maar een rondje. Even de bestelling voor 12 man opgenomen, jawel in het Papiamentu, en met dit briefje naar de chinees in Tera Cora, een dorp verderop. Nou spreekt die chinees vrij goed chinees, maar geen nederlands en ik spreek aardig nederlands, maar geen chinees of Papiametu en heb een bestelling in het Papiamentu, dus dat zou ongetwijfeld leiden tot 4 gefrituurde pinguins en 8 boerenkool a la carte met rookworst. Op Curacao kennen ze echter geen problemen, dus ook dit keer werd mijn briefje vrijblijvend door een vriendelijke Antilliaan (overbodig om dit te zeggen, want ze zijn allemaal vriendelijk) vertaalt naar iets wat de chinees zonder opmerkingen accepteerde. Een half uur later (tsja, het is een goede chinees, maar wel een trage) stonden we buiten (je staat eigenlijk altijd buiten) met 12 porties iets en dat voor maar 30 euro. Dat ben je in Nederland al kwijt voor een patatje oorlog, dat overigens ook hier te verkrijgen is. Zelfs Kees heeft het.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten