WC-eend

.
Sinds drie weken hebben wij nieuwe buren, Henk en Mieke. Henk was (en is) een eenvoudige jongen die door keihard te werken een aardig imperium heeft opgebouwd. Een niet-praten-maar-poetsen-type dus. Onlangs heeft hij de hele handel verkocht en wil nu de rest van zijn leven rustiger aan gaan doen, waaronder op Curaçao. Dat rustiger aan doen is echter schijn, want ik heb zelden zoveel energie gezien bij een Nederlander op de Antillen. Toegegeven het huis naast ons behoeft het nodige onderhoud, maar hij pakt alles wel erg rigoureus aan. Het zwembad heeft hij al leeg laten lopen, want dat moet een andere vorm krijgen, alle planten, bomen en grootbeeld tv's heeft hij weggedaan en het roestige hek is ook verdwenen. Bovendien heeft hij een laadbakcomplex, binnen enkele dagen heeft hij alle laadbakken gecharterd die er op Curaçao te vinden waren om het puin en andere ellende af te voeren. De bobcats reden af en aan om de laadbakken te vullen, maar tussendoor hebben we alle tijd gehad om de nodige rosé’s en Polars weg te werken. De avonden vlogen voorbij, of op de porch of ergens in een restaurant, want met Henk en Mieke zijn het nooit suffe dagen. Vandaag zijn ze vertrokken en krijgen we weer even rust om ons huis verder in te richten en af te maken, want ook Palucio heeft al die weken bij de buren gewerkt. Het is wel stil naast ons en eigenlijk missen we ze nu al.


Door alle hectiek van de buren heb ik weinig tijd gehad om jullie op de hoogte te houden van de ontwikkelingen op Coral Estate. Voor de geïnteresseerden in het zwembad: dat heeft nog steeds dezelfde status als 6 maanden geleden. De tegels zijn er door Palucio afgehaald of zijn er vanzelf afgedonderd door de verkeerde pego en de tegelzetter kan niet tegelzetten omdat we niet voldoende speciale randtegels hebben. Deze randtegels worden exclusief door de zwembadspecialist geleverd, maar die hebben we al zes weken niet gezien en hij neemt ook de telefoon niet op. Dan ga je naar zijn zaak of naar zijn huis, maar hij heeft geen zaak en heeft ook geen adres. Blijkbaar is dat adres het grootste geheim van Curaçao, want niemand weet dat, zelfs zijn werknemers niet, die we af en toe bij andere bouwwerken tegenkomen. We zitten dus changá, naar het boek Dubbelspel van Frank Arion.

Ook hebben we ruim twee weken geleden telefoon en ADSL aangevraagd. We zijn naar een bijkantoor gegaan op Santa Maria waar het volgens ingewijden minder druk is. Toen wij aankwamen kregen we van de bewaker een nummertje en zagen dat er nog zes voor ons waren. Fluitje van een cent zou je dus zeggen. Mooi niet, pas twee uur later werden we geholpen door een uiterst vriendelijke dame die ons gelijk een 1 Mbit verbinding kon aanbieden voor de prijs van een 128Kb, dus dat zat wel weer goed. Dat het allemaal zo lang duurde kwam omdat ze alle gegevens in drie systemen moest invoeren en dat gaf wel eens problemen, net als bij ons. In het eerste systeem werd het telefoonnummer uitgegeven dat nog vrij was en waar een contract voor werd opgemaakt, maar toen zij bij het derde systeem was, bleek dat dit telefoonnummer inmiddels weer was uitgegeven en het nummer niet beschikbaar was. Zij zou later op de dag het nieuwe nummer doorbellen. Gelukkig verliep de aanvraag voor de ADSL-aansluiting zonder problemen.

Keurig volgens afspraak werden we aan het eind van de middag teruggebeld en kregen we het nieuwe nummer. Wij blij en alles zou binnen 10 dagen aangesloten worden. Even daarna werden we weer gebeld of we even naar het kantoor terug wilden komen om een nieuw contract te tekenen want er was iets mis gegaan. Als een vriendelijke dame je zegt dat er iets mis is gegaan, hou dan je hart maar vast, want dan is er echt iets aan de hand. De volgende dag naar het UTS-kantoor, maar die bleek al om half vier gesloten, dus de volgende dag maar een nieuwe poging gewaagd en het nieuwe contract zonder problemen getekend. Overigens bleek dat je bij dat bijkantoor ook een tv-aansluiting kon bestellen dus hebben we die ook maar gelijk aangevraagd en konden gelijk een afspraak maken voor de installatie door een monteur. Nou vraag je je af wat er te installeren valt bij een tv-aansluiting, maar op sommige dingen moet je maar niet te diep ingaan.

De volgende ochtend schrokken wij ons te pletter, want er stonden twee jongens voor de deur met een telefoon in hun hand en een ADSL-modem. Binnen no time hadden we telefoon, maar ze kwamen 's middags terug voor de ADSL-aansluiting, omdat ze nog iets in een centrale moesten aanpassen. Nadien niets meer vernomen en wij zitten nog steeds zonder internet, ondanks vele telefoontjes naar UTS, waar ze iedere keer een ander verhaal ophangen waarom het is vertraagd. Wel vreemd dat mijn achterbuurman dezelfde dag wel een werkende ADSL-verbinding heeft gekregen.

Ik kan gewoon het vorige verhaal kopiëren voor wat betreft de tv-aansluiting. Binnen enkele dagen kwamen twee monteurs met een decoder, die op 127V liep, terwijl ik overal 220V heb, dus moest ik met verlengkabels aan de slag. Geen probleem, maar ook geen beeld. Toen ik vroeg of ze het signaal niet konden doormeten, was het antwoord negatief, de batterijen van het meetapparaat waren leeg, dus hadden ze het apparaat maar niet meegenomen. Ze zouden de volgende morgen terugkomen, maar tot nu toe niemand gezien. We gaan nu voor de 7e keer de DVD van Indiana Jones bekijken, want je moet toch laten zien dat je een tv hebt en andere dvd's hebben we niet. Deze dvd zat nog in de dvd-speler die we van onze zoon mee hebben gekregen om leuke dvd-tjes van de kleinkinderen te bekijken. Gelukkig heeft hij nog niets opgestuurd, want the Raiders of the Lost Ark is toch veel leuker dan een kwijlend kleinkind, die met een lepel spinazie zijn mond probeert te vinden.



Iets veel belangrijkers is dat we bij het uitpakken van alle rotzooi plotseling een tweetal Dali's tegenkwamen, waarvan we niet eens wisten dat we ze nog hadden. Dali's zegt u, ja Dali's en nog echte ook, niks geen reproducties of namaak. Gewoon originele Dali's op gewatermerkt Dali perkament en gesigneerd. Weliswaar zijn het Dali's gemaakt door de zoon van de grote Salvador Dali en zijn vrouw Gala, maar het zijn Dali's of beter gezegd Jose Van Roy Dali's, want zo heet die snuiter. Het probleem bij het ophangen van de twee schilderijen, een ballerina en een eend, was dat de achtergrond te wit was voor de muren in onze woning. Het is geen gezicht, al zijn het Dali's, dus moesten we naar een alternatieve plek waar de achtergrond ook wit was. Na een lange zoektocht door het huis kwamen we uiteindelijk is de badkamer en het toilet uit, want die zijn spierwit betegeld. De ballerina hangt dus nu in onze badkamer en de eend in het toilet, een wc-eend dus.
.