Puinruimers

.

We zijn weer terug. Drukke werkzaamheden in onze woning en gebrek aan inspiratie hebben mij parten gespeelt om deze weblog wat frequenter te vullen, maar wees gerust ik heb stof genoeg om een paar Mb te vullen met onze ervaringen.

De weken in Nederland hebben wij voornamelijk gevuld met het voeden en verschonen van de larfjes (de tweelingdochters van mijn zoon) en het laafje (de zoon van mijn dochter). Op zich een interessante bezigheid na enkele maanden afwezigheid, maar als al deze kleinkinderen ook nog eens tegelijk buikgriep hebben, waarbij het niet uitmaakt of je de voeding rechtstreeks in de luier kiepert of via het vulgat, dan heb je het wel na een paar dagen gehad. Toch leuk om te zien dat kinderen gewoon doorgroeien ook al ben je er niet bij. Ook de trouwerij van onze dochter was natuurlijk een buitengewone gebeurtenis en vooral het prachtige weer die deze gebeurtenis een extra dimensie gaf. Maar genoeg over Nederland, we zijn weer op Curacao en daar gebeurt net zoveel als in Nederland.

Een week voor ons vertrek naar Nederland waren alle bouwvakkers al vertrokken en hebben we alleen Palucio in dienst om ons te helpen om de laatste werkzaamheden af te ronden. De keuken is gemonteerd, al kunnen we nog niet koken omdat de gasleiding door de regenpijp is geboord. Nou is dat geen probleem, want we eten al 5 maanden muesli en tosti's, dus die paar weken kunnen er ook nog wel bij. Het betegelen van de keukenwand was wel een probleem, omdat deze knuffelmuur aan de warme kant van het huis ligt en de tegellijn al droog is voordat je de tegel hebt aangedrukt. De tegels zijn dan net magneten, ze zuigen zich vast en je krijgt er geen beweging meer in. Pas als je de laatste tegel hebt geplakt krijg je pas door hoe het moet, maar dan ben je alweer een dag verder. Niettemin het wandje ziet er prachtig uit.

Tijdens ons verblijf in Nederland zou het puin rond het huis opgeruimd worden, maar toen we terug kwamen lag de ellende er nog steeds. Ik zou 's maandags de uitvoerder hierover aanspreken, maar zaterdagochtend om half acht kwam er een joekel van een truck het erf oprijden, een man sprong eruit en reed direct weg in een andere auto. Aangezien de truck spiksplinternieuw was, ging ik er maar vanuit dat ik deze ergens mee gewonnen had, al zou ik niet weten waarmee. Na een half uur verging het horen en zien je door de komst van een loader, die in Nederland gewoon een shovel zou heten. De bestuurder van de truck was zijn loader gaan halen en kwam al het puin opruimen. Nou, al was hij niet aangekondigd, hij was wel welkom, want de rommel om ons huis begon al aardig te vervelen.

Toen hij het puin in ogenschouw had genomen, kwam hij tot de conclusie dat het niet zinvol was om dit allemaal af te voeren en we konden het beter gebruiken om de grond aan de voorkant mee op te hogen. Dat zou niet alleen een hoop diabaas schelen op de voortuin op nivo te brengen, maar ook de kosten voor het afvoeren. Hier hoefde ik niet lang over na te denken en de man kon lekker zijn gang gaan met zijn bulldozer. Echter na een paar uur en 50 kuub puin verplaatst te hebben, gaf hij er de brui aan, want het was aangenomen werk en er kwam geen eind aan de hoeveelheid puin. Met dit puin zou ik zonder moeite nog een tweede huis kunnen bouwen, maar ik heb al een huis en geen behoefte aan een tweede.

Zondagavond kwam ik in het dorp onder de boom Palucio tegen en ik vertelde hem het verhaal. Geen probleem, hij belde even een onduidelijk nummer en voerde een nog onduidelijker gespek, maar hij verzekerde mij dat maandag alles in orde zou komen. Nou om half 8 de volgende dag stond er een bobcat (een klein loadertje) voor de deur te ronken. Bovendien had Palucio ook gelijk geregeld dat als het puin naar de voorkant verplaatst was er direct diabaas op gestort zou worden en dat allemaal voor een schappelijke prijs. De bestuurder van de bobcat dacht er een dag voor nodig te hebben om al het puin naar voren te brengen en dinsdag zou het diabaas komen en verspreid worden. Nou weten we inmiddels dat ze hier moeilijk kunnen inschatten, maar de hoeveelheid puin bleek erger te zijn dan verwacht. Kort en goed vrijdag om 6 uur had ik een voortuin waar je hier"awa-awa" tegen zegt en in Nederland kom je niet verder dan "zo vlak als een biljarttafel". Mijn vrouw was minder gelukkig met dit drieste optreden, want we hebben nog geen plek gevonden waar we geen rood stof hebben gevonden. Mooi klusje voor het weekeind.

.