Drankdragers

.
Omdat het vandaag een vrije dag is voor de bevolking van Curacao om bij te komen van het carnaval, zijn alle winkels gesloten. Dat is de algemene regel. Wij gingen desondanks boodschappen doen bij de supermarkt en de bakker en natuurlijk waren die gewoon open, want alles op Curacao is tegenstrijdig. Je kan er geen peil op trekken. Wij maken ons er al lang niet meer druk over, soms kom je voor niets en soms heb je geluk. Dus vanochtend lekker de warme broodjes gegeten en de poes was ook gelukkig, want die was ook door zijn blikvoer heen.
Verder hebben we een rustige dag gehad, wat emails verstuurd, een spelletje (Anno 1503) gespeeld en nog even naar de bouw geweest om wat uit de container te halen. Ook hebben we sinds gisteren televisie of beter gezegd sinds vandaag, want toen Dirk gisteren de TV-stekker in het stopcontact stak, viel bijna gelijktijdig alle stoom in de omgeving uit. Nu hebben we geen TV waarmee we een rechtstreekse aansluiting op de kerncentrale van Borsele moeten hebben, maar verdacht was het wel.

Het mooie van zo'n pikdonkere omgeving is dat je enorm veel sterren ziet. Nooit geweten dat er zoveel sterren waren en ze zijn nog helder ook. Alleen is die sterrenhemel wel een puinhoop, er staat geen ster netjes naast elkaar. In al die jaren dat ze bestaan, kunnen ze toch wel een leuk motiefje gaan vormen of gewoon achter elkaar gaan staan. Dit lijkt echt nergens op. Maar goed vannacht was er weer stroom en gelukkig hoeften we vandaag niet de koelkast leeg te eten.
Omdat het carnavalfestijn een te groot spektakel is om door een persoon te laten beschrijven, zal ik ook mijn bijdrage leveren. De marcha grandi is eigenlijk een combinatie van een muzikale bloemencorso en de intocht van de vierdaagse in Nijmegen, al vallen hier door de warmte geen doden. Waar wij stonden begint de parade om half elf en duurt tot half vier. Dan denk je, dat is een lange stoet, maar dat valt tegen. Wij stonden ongeveer een kilometer van de start en binnen een half uur was de eerste krakkemikkige wagen al door zijn hoeven gegaan en moest door een andere wagen getrokken worden. De reparatie van een andere wagen kostte al gauw een kwartier en al die tijd staat de stoet stil, met als gevolg dat de achterliggende wagens weer oververhit raken en ook weer moeten afkoelen. Soms staat een trailer met 3 meter hoge speakers een half uur lang hetzelfde deuntje vlak voor je neus te spelen en neem maar van mij aan dat je 's nachts nog mee ligt te neurieen.

Na elke "praalwagen", die uit 100% versterkers en speakers bestaat, rijdt een drankwagen voor de broodnodige verfrissingen van de deelnemers. Een grote groep personen houdt zich alleen maar bezig met het rennen van de drankwagens naar de deelnemers. Die maken zo heel wat kilometers en ik weet ook niet of deze drankdragers ook weer voorzien worden van drank door een aparte groep drankdragers, maar het zou mij niet verbazen, want er loopt toch een volk rond die praalwagens. Soms denk je dat heel Curacao aan de Marcha Grandi meedoet.

De wagens mochten maar 110 decibel geluid produceren, maar ik vraag mij af waar ze dat gemeten hebben. Op Aruba zeker, want na een uur voelt je lichaam aan alsof je een uur in de magnetron heb gelegen of een week op een power plate bent vastgebonden. Er is geen molecuul in je lichaam dat niet aan het trillen is gebracht. Wat een takkeherrie. Maar het is wel een belevenis, het Antilliaanse publiek doet net zo hard mee en beweegt zich al dansend tussen de stoet deelnemers. Geen wanklank te bespeuren en iedereen is vrolijk en heeft er oprecht plezier in.

Dat is dus het verschil met makamba's. De enige stoet met overwegend makamba's snapten er dus niets van. Het leek vrolijk, maar was het niet. Veel mannen waren al flink heen (ze moesten nog minstens 5 uur lopen) en hadden een sigaret of een bekertje bier tussen hun lippen. Iets wat je de Antilliaan nooit ziet doen. Het dansen kwam niet verder dan een polonaise, die op een uit de handgelopen feestje van de geitenfokvereniging niet zou mistaan, maar hier totaal misplaatst. Ook begaf de stoet zich tussen het publiek, iets wat juist niet gewaardeerd werd door het publiek, want het publiek begeeft zich tussen de deelnemers. Als je meedoet moet je wel de regels kennen.

De Marcha Grandi is een echte aanrader en volgend jaar zijn we zeker weer van de partij, alleen is het te hopen dat het aantal makamba's, dat meedoet volgend jaar, beperkt zal blijven tot de huidige groep makamba's, want anders zie ik dit festijn veranderen in een openlucht skihut met tumba-liedjes als "Er ligt een geit in de gang" of "Mien, je krijgt een facelift". Dat soort taferelen zijn we nou juist ontvlucht.
.